ale nie jestem taki silny jak ty i ze wstydem przyznaję, że bardzo tego potrzebuję. Błagam cię, Lizzie, okaż i ty trochę zrozumienia... I naprawdę go rozumiała. W pewnym sensie była to jedna z dziwniejszych oznak jej przemiany duchowej: zniknęła naiwność, priorytety radykalnie zmieniły swoje pozycje. Nie mogłaby ulec instynktom męża, gdyby wyobraźnia jej nie podpowiedziała, że zaspokojenie tych szczególnych potrzeb pomoże mu w ich nowym, pełnym smutku życiu; to taki ciemny kanał, przez który popłynie przynajmniej część jego spętanego cierpienia i bólu. Dlatego zgodziła się spróbować. Zresztą zdążyła już trochę zapomnieć, udało się jej zatrzeć w pamięci obraz tam-tego drugiego diametralnie różnego Christophera. Widziała jednak, jak bardzo mąż się pilnuje, nawet w trakcie stosunku, żeby przypadkiem nie wyrządzić jej poważnej krzywdy, i to trochę pomagało. Sam ból, jak przekonała się teraz, był niczym w porównaniu z tym, co czuła z http://www.deska-elewacyjna.info.pl/media/ W holu było pełno obcych - dwie kobiety, mężczyzna, gdzieś z tyłu takie inspektor Keenan, a z pokoju wychodziła właśnie konstabl Dean... Potem usłyszała krzyk. Krzyk Iriny - przeraźliwy, bez słów. - Sandro, tak mi przykro... - Dean z zażenowaną miną pośpieszyła w jej stronę. - Co to jest?! - Sandra przepchnęła się koło niej i zobaczyła, że kobieta o pomarańczowych włosach przyciska do siebie Irinę. - Co wy tu robicie? - Daj spokój, Sandro. - Tony stał za plecami rudej z kartką w ręku, bardzo blady. I nic nie robił, po prostu stał i patrzył, jak zabierają mu córkę.
- Robin też tak mówi - przyznał Novak. - No i świetnie. Skoro sam Robin tak mówi... Nigdy jakoś nie mogła przekonać się do końca zarówno do samego Robina, jak do jego niezwykłych, niekonwencjonalnych i na oko całkowicie altruistycznych poczynań. Czuła, że gość ukrywa Sprawdź Mamą, dopóki tylko będziesz mógł, a potem, kiedy sprawy przybiorą gorszy obrót, pozwolił jej zaopiekować się Tobą. Nie walcz z nią za bardzo, postaraj się ułatwić jej to wszystko. Wiem, że ze mnie okropny tchórz, ale nie jestem ani w przybliżeniu taki dzielny jak Ty i próbuję w końcu zachować się odpowiednio dla dobra Was wszystkich. Przez wiele lat robiłem różne złe rzeczy, popełniłem też wiele głupstw i prawdopodobnie musiałbym stanąć przed sądem, a potem może pójść do więzienia. Znając Twoje dobre, wspaniałomyśl-ne serce, wiem, ze może po pewnym czasie zdobyłbyś się na przebaczenie, może nawet zechciałbyś