ją na ręce i przycisnąwszy do piersi, zaczęła uspokajać. Po czwartym dzwonku włączyła się sekretarka. Dzwoniła matka Richarda, a jej głos rozbrzmiewał w całym domu. Kate wciągnęła powietrze, chociaż nawet nie zdawała sobie sprawy, że od dłuższego czasu wstrzymuje oddech. Nikt, tak jak teściowa, nie potrafił sprowadzić jej na ziemię. Kate zaśmiała się do siebie. Ale ma wyobraźnię! Pod łóżkiem jest tylko kurz i, zapewne, stare skarpetki Richarda. Czego się spodziewała? Ducha? Czy może gwałciciela i mordercy? Przecież to Mandeville, a nie centrum Nowego Orleanu! Co się z nią dzieje? To tylko nerwy. Spotkanie z Lukiem jest naprawdę stresujące. Cały ranek myślała, co mu powie i jaką usłyszy odpowiedź. Spojrzała na zegarek i zaklęła cicho. Powinna się pospieszyć, jeśli w ogóle chce go zobaczyć! Emma uspokoiła się, więc Kate odłożyła ją i złapała pierwszą z brzegu bluzkę. Włożyła ją szybko i wepchnęła w lniane spodnie. A potem, spojrzawszy jeszcze raz na łóżko, wzięła Emmę i pospieszyła do samochodu. ROZDZIAŁ DWUDZIESTY SZÓSTY http://www.zabudowabalkonow.biz.pl/media/ wrażenie, że pochłonięty losem innych, w ogóle nie ma prywatnego życia. – Myślę, że spędziliśmy w wesołym miasteczku miłe popołudnie – powiedział. – Owszem – przytaknęła. – Dzieci lubią od czasu do czasu doświadczyć strachu na karuzeli czy w kolejce górskiej – pod warunkiem, że są z osobami, którym ufają. Zresztą mały Tom wydaje się nie znać lęku. Skinął głową, po czym rzekł z wahaniem: – Ale wydaje się, że ty nie przepadasz za tego rodzaju rozrywkami. Zastanawiała się przez chwilę, jak ma mu to wyjaśnić. – Rzecz w tym, że gdy jestem już przypięta pasami i rozpoczyna się jazda karuzelą czy kolejką, czuję się, jakbym została uwięziona w
-Zaniosę mu je sama - zadecydowała mała. -Myszko, to chyba nie jest dobry pomysł. Ale Kelly już biegła do domu, ze swoim skarbem przyciśniętym do piersi. Laura poszła za nią. Dogoniła ją przy schodach. - Zatrzymaj się, Kelly. Lustro musi wyschnąć. Połóżmy je na razie w twoim pokoju. Sprawdź sama. – Pamiętaj, że zawsze jesteś mile widziana w moim hotelu – powiedział serdecznie. – Przyjedź do Rzymu na przedłużone wakacje. Będziesz mogła zastanowić się nad swoją przyszłością, a może nawet znajdziesz tu jakąś ciekawą pracę. Gawędzili jeszcze przez parę chwil. Podekscytowany Sam opowiedział siostrze z dumą o swych zawodowych sukcesach. Wreszcie skończyli rozmowę i Lily z uśmiechem schowała komórkę. Wciąż jeszcze z trudem potrafiła uwierzyć, że ma brata, który się o nią troszczy. Wprawdzie nie widywali się zbyt często, ale cudownie było wiedzieć, że Sam jest tam, we Włoszech, i myśli o niej. Nazajutrz rano przy śniadaniu Theo lekkim tonem oznajmił dzieciom, że zjawi się ktoś, kto może pomóc się nimi opiekować.