musiał najpierw rozwiązać swe problemy domowe. To kazało mu zmienić zdanie na temat ucieczki z tego JEDNA DLA PIĘCIU 13 gabinetu. Czy chciał tego, czy nie, potrzebował Malindy Compton. Wiedział, że nie będzie łatwo namówić ją, by zajęła się jego dziećmi. Ale w życiu zdarzały mu się już poważniejsze przeszkody i wygrywał. - Chciałbym panią zatrudnić. Malinda z trudem ukryła ulgę. A więc ten człowiek jednak nie. był z urzędu. Przyszedł w odpowiedzi na ogłoszenie. Zmówiła w myślach krótką, ale szczerą modlitwę dziękczynną i wyjęła z szuflady formularze. - Oto referencje i krótka historia mojej pracy. - To zbyteczne. Wystarcza mi pani reputacja w mieście. - Bez referencji? - zdziwiła się Malinda. - Po co mi referencje? Z pani rubryki i powodzenia, jakim cieszą się pani zajęcia, jasno wynika, że zna się pani na tej pracy. - Wydawało mi się, że jak ktoś chce zatrudnić http://www.studium-medyczne.biz.pl/media/ Dziewczynka pociągnęła nosem, nie patrząc na ojca, który już przebrał się z mokrych kąpielówek i wycierał się wielkim plażowym ręcznikiem. – Trochę – przyznała. – Ale nadal mnie boli i nie dam rady włożyć sandałka. – Zamilkła na chwilę. – Tato, będziesz musiał zanieść mnie do hotelu. Popatrzył na nią sceptycznie, przypuszczając, że córka szuka wymówki, by porzucić lekcje tenisa. Ostatecznie dziewczynka wróciła z nimi, kulejąc przesadnie. Gdy weszli do budynku, dwie starsze panie delikatnie odciągnęły Lily na bok. – Chcemy tylko powiedzieć pani, że stanowicie wspaniałą rodzinę – rzekła cicho pierwsza. – Och, ale... – zaczęła Lily, lecz druga kobieta nie dała jej dojść do
Starając się zapomnieć o strachu i żalu, zaczęła zastanawiać się nad jego słowami. – Co... mam zrobić, John? Jak naprawić to, co zrobiłam? – Położyła dłonie na jego rękach. Uśmiechnął się i ścisnął ją mocno. – Chcę mieć z powrotem moją małą dziewczynkę. Brakuje mi jej, Sprawdź pokój, a potem znowu skoncentrowała się na gospodyni. – Chętnie zobaczyłabym pokój Emmy. Założę się, że jest tam, w końcu korytarza. – To prawda, ale nie ma w nim nic... – Nie wygłupiaj się, Kate. Dlaczego miałabym nie obejrzeć pokoju waszej ślicznotki? Uśmiechnęła się do dziecka, a Kate natychmiast przełożyła małą na drugie ramię. Byle jak najdalej od Julianny. – Dobrze, chodźmy. Tym razem to Kate poprowadziła ją do sypialni dziecka. Kiedy tam weszły, Julianna aż klasnęła w ręce. – Piękny. Taki czyściutki i różowy. Podeszła do komódki, na której stały różne zdjęcia. Zaczęła je oglądać, nie kryjąc zaciekawienia. Po chwili spojrzała