Musisz być cierpliwy. - I jestem, ale on czasem jest taki niezdarny! - Nie wszyscy rodzą się lekkoatletami, jak ty, Ed. - Tatusiu, co to „lekkoatleta"? - Ktoś, kto świetnie biega, skacze i tak dalej. - Jack nie umie skakać - zauważył Edward. - Oczywiście, że umie! - obruszył się Christopher. Kiedy urodziła się Sophie, trzyletni Jack z zapałem wcielił się w rolę starszego brata, tulił siostrzyczkę przy każdej okazji, lubił patrzeć, jak się ją kąpie i przewija, z przyjemnością głaskał ją po buzi. Dobry chłopczyk. Spontaniczny, dociekliwy, pogodny, czuły. - Chyba nigdy dotąd nie widziałam tak bezproblemowego dziecka - chwaliła go Gilly. - Wiem - odpowiadała Lizzie. - Mamy szczęście. I nagle trzy miesiące po trzecich urodzinach, w ciągu kilku godzin pewnego lutowego poranka wszystko zmieniło się na zawsze. Kiedy Lizzie odwiozła http://www.przydomowa-oczyszczalnia.info.pl/media/ - Chyba tak. Sam nie wiem. - Usiadł na sofie. - Nie odpowiedziałeś na moje pytanie w sprawie Shipley. Czemu miałoby ją interesować, że ktoś włamuje się do twojego kompa? Allbeury zwlekał z odpowiedzią częściowo dla dobra Novaka. Ale także dlatego, że coś innego przyszło mu nagle do głowy. - Shipley mogłoby to obchodzić z kilku przyczyn - rzeki wolno. - Głównie z powodu moich plików na temat Lynne Bolsover i Joanne Patston. Novak milczał przez chwilę i nagle znów wezbrała w nim furia. - Nie gadaj głupstw.
- Mam dyplom. -- włożyłam rękę za pazuchę i rozwinęłam przed nosem ciotki zmięty zwitek z pieczęcią. - My piśmienności nie nauczeni - przewarczała z niekłamanym szacunkiem. – Pójdę do gospodyni i zreferuję. Wyrwawszy ode mnie dyplom, nianię z dziwnym dla jej figury żwawością zadreptała po schodkach. Jasnoblond główki w górze schody zgodnie zniknęły. W ogromnym holu było nieprzytulne, mimo, że leżały wszędzie dywany. Ze ścian spoglądały oczyma rogate jelenie głowy, potrzaskiwały świece w masywnych kandelabrach, nieprzyjaźnie zerkały rodzinne portrety. Czym dalej od wejścia, tym wredniejsze stawały się przedstawione na nich fizjonomie. Na portrecie założyciela rodu w ogóle należałoby namalować po trzy-cztery pionowe i poziome kreski, a w dole napisać numer skazanego. Sprawdź zacznę krzyczeć! - Nie, nie zaczniesz. - Na wykrzywionej twarzy Christo-phera błąkał się uśmieszek. - Chcesz się przekonać? Szarpnął jej rękę w dół, do swojego krocza - Nie waż się! - Lizzie wyrwała mu rękę i uderzyła go znowu, tym razem silniej. Christopher wpadł tyłem na drzwi z głośnym hukiem. - Suka - syknął, krzywiąc się z bólu. - Wyjdź stąd! - Nie tym razem. Pozbierał się i ruszył na nią; Lizzie cofnęła się, zobaczyła jego rozszerzone źrenice i przpomniała