- Pierce, ja mówię poważnie. Uśmiechnął się i postawił talerzyki na blacie obok ciasta. - Ja też. Zgódź się, nic im nie będzie. Nie poruszył się, a jednak miała wrażenie, że znalazł się jakoś bliżej. Atmosfera między nimi gęstniała z każdą sekundą. - Sama powiedziałaś, że są nauczeni chodzić wcześnie spać. Mówił o dzieciach, mimo to Amy intuicyjnie czuła, że chodzi o coś więcej. Ten jego zagadkowy nastrój, który uderzył ją, gdy Pierce przyszedł dzisiaj na kolację. Coś mu chodzi po głowie, mogłaby się założyć. Przy kolacji też patrzył na nią dziwnie. - Usną w połowie drugiego lub trzeciego filmu, to pewne jak w banku. Westchnęła. Starała się ukryć zmieszanie, jakie ogarnęło ją zupełnie bez powodu. - No dobrze. Niech ci będzie. http://www.pogotowie-weterynaryjne.pl czegoś podobnego doświadczyła. Ile miała lat, gdy po raz pierwszy pracowała jako opiekunka do dzieci? Chyba nie więcej niż ta dziewczyna. Jej praca też miała przykry finał. Długo nie mogła się po tym pozbierać. Gdy niania odeszła, Pia puściła oko do chłopców. Głowa pulsowała bólem, ale starała się nie zwracać na to uwagi. - Nie przejmujcie się. Wypadki chodzą po ludziach. Nic takiego się nie stało. - Miała nadzieję, że jej przesłanie dotrze też do księcia. Może da dziewczynie jeszcze jedną szansę. Chłopcy nadal mieli posępne buzie. Pia wyciągnęła rękę, napięła muskuły. - Widzicie, jaka jestem silna? To tylko lekkie draśnięcie,
powierzchnią morza. Również Colin był dobrze wychowany, uprzejmy i od pierwszego wejrzenia wzbudzał sympatię. Natomiast Sebastian Redwing należał do zupełnie innego gatunku ludzi. Nie był czarujący, dobrze wychowany ani nie budził odruchowej sympatii. Nie dbał o to, czy ktokolwiek czuje się przy nim bezpiecznie. Sprawdź trzecim, płytkim zbiorniku. Dzieci? Turyści? Lucy? Nie miał pojęcia. Oparł twarz o suche igliwie. Ścieżka po tej stronie wodospadu była rzadko używana. Musiał zaryzykować. Jeśli ktoś go znajdzie i zadzwoni po pogotowie, to trudno. Wymyśli jakąś historyjkę, żeby wyjaśnić, dlaczego tu się znalazł. – Zaraz wrócę – zawołał w pobliżu kobiecy głos. Lucy? Sebastian nie był pewny, czy to nie jest tylko jego wyobraźnia. – Jestem pewna, że coś słyszałam! A więc to nie był omam. Usłyszała coś i w pojedynkę idzie sprawdzić, co to takiego, pomyślał Sebastian. Nic dziwnego, że tak łatwo było strzelić w okno jej jadalni.