żeby zgodziła się na adopcję. Rory machnął dłonią, jakby ponaglał Maggie i Asha. - No to już. Na co czekacie. Nie wiem jak reszta, ale ja będę na pewno spał spokojniej, wiedząc, że Laura zostaje z nami. - Przedyskutowaliśmy tę sprawę z Maggie i oboje doszliśmy do wniosku, że lepiej będzie, jeśli ktoś inny spotka się z siostrą Star w naszym imieniu. W każdym razie na pierwsze spotkanie powinien pojechać ktoś inny. - Chcesz posłać któregoś z prawników? - zainteresował się Reese. - Nie. Myślałem o tobie. - Ash spojrzał na Rory'ego. - Jesteś komunikatywny, masz dar przekonywania. Podejmiesz się misji? - Och, Ash! Z największą chęcią, ale wyjeżdżam jutro do Wyoming. Mam już umówione spotkania, tam na miejscu. Nie mogę ich odwołać. Gdybyś dał mi kilka dni... - Nie. - Ash zmarszczył czoło. - Nie możemy czekać. - Odwrócił się do Reese'a: - Może ty? Znajdziesz chwilę czasu, żeby pojechać do Dallas? http://www.my-medyczni.com.pl/media/ - Chcesz się przekonać? Szarpnął jej rękę w dół, do swojego krocza - Nie waż się! - Lizzie wyrwała mu rękę i uderzyła go znowu, tym razem silniej. Christopher wpadł tyłem na drzwi z głośnym hukiem. - Suka - syknął, krzywiąc się z bólu. - Wyjdź stąd! - Nie tym razem. Pozbierał się i ruszył na nią; Lizzie cofnęła się, zobaczyła jego rozszerzone źrenice i przpomniała sobie, co stało się poprzednim razem. Nagle uświadomiła sobie, że musiała być jednocześnie szalona i bezgranicznie głupia, jeśli wyobrażała
właśnie wychodzi i żeby nie czekała na niego z kolacją. Albo milczał, albo go nie było, jedno i drugie stanowiło dla Maggie jednakową zgryzotę. Jak w nieobecnym niemowie wzbudzić przywiązanie do dziecka? Zaczęła się poważnie zastanawiać, czy najzwyczajniej w świecie nie uciec z rancza: wtedy musiałby, Sprawdź John jeszcze przed odlotem wypożyczył dla niej samochód, żeby mogła się bez kłopotu poruszać po okolicy, a potem wszyscy odlecieli, a Carrie została sama z Dannym. Zresztą wcale nie była sama. Asystent Nikosa Rristallisa nie odstępował jej ani na krok i w drodze z lotniska także jej towarzyszył. Czarny samochód podążał za nią jak cień, więc była pewna, że Nik już dostał wiadomość, że ona nie odleciała do Londynu. Kiedy wyjeżdżała z lotniska, Danny miał się dobrze i nawet nie grymasił. Niestety, zatrzymała się w miasteczku, żeby kupić dla niego lek przeciwgorączkowy. Na wszelki wypadek, gdyby potrzebna była większa