z dawnym przyjacielem, najpewniej wpadłby w złość i nalegał, żeby została. Westchnęła po raz drugi. Jeszcze dziś rano była pewna, że uda jej się naprawić stare błędy i będzie mogła z dumą oznajmić Richardowi, iż pogodziła się z Lukiem Dallasem. Teraz żałowała, że nie wspomniała mężowi o swoich planach. Czuła się jak skończona idiotka. Naiwna idiotka, której wydaje się, że można wszystko naprawić. Okazało się jednak, że pewne rzeczy lepiej zostawić w spokoju. Chyba jednak nie warto rozdrapywać starych ran. Emma zakwiliła i otworzyła oczy. Obie miałyśmy ciężki dzień, pomyślała Kate, niosąc małą do jej pokoju. Ułożyła ją ostrożnie w łóżeczku i widząc, że dziewczynka znowu przysypia, opuściła zabezpieczającą kratkę. Westchnęła głęboko i zacisnęła ręce na poręczy łóżeczka, patrząc na córeczkę. Wyglądała jak aniołek. To nieprawda, co Luke powiedział o Richardzie. Pobrali się dziesięć lat temu i stworzyli szczęśliwą rodzinę. Kate nigdy nie żałowała swojej decyzji. Ich małżeństwo opierało się na miłości, a nie jakimś niemądrym współzawodnictwie. Richard potraktował ślub poważnie, tak samo jak ona. Kate odwróciła się od śpiącej córki i zaczęła sprzątać w pokoju. Dziś rano tak się spieszyła, że nie http://www.dobre-budownictwo.org.pl/media/ - Chcę do domu - powiedziała dziewczynka. Laurę paliły łzy pod powiekami. W tym głosiku tyle było żałości i bezradności. - Zawiozę cię do twojego nowego domu. Laura odgarnęła z czoła Kelly miękkie, lśniące włosy. Miały przed sobą długą drogę. Zaczęła się zastanawiać, ile czasu tutaj zostanie i czy kiedykolwiek będzie potrafiła wyjechać. Bo Laura wiedziała, że już pokochała tę małą, zagubioną dziewczynkę. Gdy tylko dom pojawił się w zasięgu wzroku, Kelly zachłysnęła się ze zdumienia i uniosła na siedzeniu, żeby mieć lepszy widok. Laura gestem kazała jej usiąść z powrotem, bo jechały wyboistą drogą. Objechała dom i zatrzymała się przed garażem.
aspektach propozycji Jacka. Nie chciał jej zatrudnić na stałe, ale przynajmniej nie był z urzędu, a każda nowa uczennica na zajęciach z etykiety oznaczała więcej pieniędzy w banku. Otworzyła kalendarz i wyjęła formularze. - Następny kurs zaczynamy za sześć tygodni. Proszę Sprawdź Zamrugała powiekami. Nagle znalazł się zaledwie centymetry od niej. - Jak możesz wątpić? - Pogłaskał ją po ramionach, nie prze stając patrzeć prosto w jej zielone oczy. - Brakuje mi tchu na samą myśl o twoim wyjeździe. Nie mogę bez ciebie żyć. Zostań, Lauro. Szlochała bezdźwięcznie, łzy płynęły jej po policzkach. - Kocham cię - powiedział, ujmując w swoje szerokie dło nie jej twarz. Dławiła się od łez. - Kocham cię - powtórzył. - Od pierwszej chwili. Pokochałem cię, gdy nakrzyczałaś na mnie za to, że się ukrywam, gdy przytulałaś moją córkę, uspokajałaś ją i obdarzałaś miłością, gdy ja nie mogłem tego uczynić. Pokochałem cię za walkę ze mną. - Jego oczy płonęły. - Byłem