Santos opisał Tinę, uważnie przyglądając się szczupłej twarzy rozmówcy. Nie wyrażała niczego szczególnego. - Chyba widziałem podobną - orzekł chłopak. - Ale się zmyła. - Jak to się zmyła? - Poszła do St. Peter’s. Tym razem w głosie chłopaka zabrzmiała nuta przebiegłości i rozbawienia. Bawi się z nim? Taki sprytny? Santos wskazał drzwi na zaplecze. - Co tam jest? - Magazyn. - Mogę zajrzeć? - Proszę. - Ty idź przodem. Znowu poczuł mrowienie na plecach. Może nic tu nie było, ale czuł, że jest inaczej. Że coś jest nie w porządku. Wrócił myślami do Tiny. Gdzie znikła? - Proszę - powtórzył chłopak, otwierając drzwi. Santos wszedł do środka, między półki i sterty pudełek. Szukał drzwi. Znalazł je. Żarówka oświetlająca napis „Wyjście ewakuacyjne” była przepalona, samo wyjście zagrodzone stosem pudeł. - Gdzie te drzwi prowadzą? - Do zaułka. Nie używamy ich. - Chłopak wskazał tabliczkę kodową zamka z migającą zieloną diodą. - To zabezpieczenie przed złodziejami. O to panu chodziło, detektywie? - Założył ręce na piersi. - O włamania? - Zgadza się. - Santos spojrzał na chłopca i uśmiechnął się. - Myślę, że wszystko w porządku. Bardzo mi pomogłeś. Dziękuję. Aha - odezwał się jeszcze, już od frontowych drzwi. - Blokowanie wyjścia ewakuacyjnego jest niezgodne z przepisami przeciwpożarowymi. Gdyby inspektor to zobaczył, mógłby zamknąć wasz interes. - Pogadam z wujem. - Koniecznie. - Mam nadzieję, że złapiecie tych włamywaczy. - Złapiemy. - Santos pochwycił jego spojrzenie. - Wszystkich łapiemy. http://www.cel-szczecin.pl/media/ chodzili w liberii! Willow uśmiechnęła się. R S - Jestem pewna, że miał ku temu swoje powody, ale muszę przyznać, że dobrze jest móc z powrotem nosić krótkie spodenki i koszulki na ramiączkach, szczególnie w tym upale! Pani Caird nalała wody do wiadra, które przyniosła z góry. - Jedyną dobrą stroną służbowego stroju jest to, że nie trzeba się martwić, co włożyć na szczególne okazje. Na przykład w ten piątek. Czy wiesz, w co się ubierzesz? - W piątek? A co będzie w piątek? - Doktor nic ci nie powiedział? - Czego nie powiedział?
W drodze do Windcroftów powiedział jej, Ŝe nic między nimi nie moŜe się zmienić. On traktuje ją jak swoją pracownicę i koniec. Nic ponadto. Ona moŜe sobie powspominać, jak ją całował - nigdy przedtem czegoś takiego nie przeŜyła. I obecnie, gdy cała mokra wyszła spod prysznica, czuła Ŝar ogarniający ciało. Westchnęła tak głęboko, Ŝe był to niemal jęk. Nigdy nie zapomni smaku jego ust - takiego uczucia nie zaznała dotąd. Teraz, wciąŜ jeszcze mokra, drŜała na samo Sprawdź - Czy panna Clemency utrzymywała kontakty z kimś z seminarium? Pani Hastings pokręciła przecząco głową. W istocie od dłuższego czasu stało się to dla nich kością niezgody, bowiem matkę irytowało w najwyższym stopniu, że córka nie robi nic, by podtrzymać cenne znajomości z Milton Academy. Na przykład taka Agnes Cartwright, bogata panna z dobrego domu, z którą Clemency dzieliła pokój. Pani Hastings była pewna, iż osóbka z takim pochodzeniem musi być też czarująca, ale panna przemądrzalska zdecydowała, że Agnes się jej nie podoba. - Oszukuje w karty - powiedziała. Nawet jeśli to prawda, co z tego? Przecież pochodzi z wyższych sfer. Wszyscy wiedzą, że ach moralność mierzy się inną miarą. Z pewnością warto stracić trochę pieniędzy, a w zamian za to zostać zaproszonym do Cartwrightów!? Ale Clemency nawet się o to nie starała. - Czy pani mąż miał krewnych, do których mogłaby pojechać? - padło następne pytanie prawnika. - Nie znam nikogo z tamtej rodziny, chociaż chwileczkę... Był jeden taki starszy kuzyn, Robert. - Tak? - To pastor. - Czy panna Clemency mogła się u niego zatrzymać? - Umarł ponad rok temu, a wdowa po nim przepro¬wadziła się. - Rozumiem. Wie pani dokąd? Niestety, pani Hastings nie pamiętała. Nie była nawet pewna, gdzie mieszkał wielebny Robert Stoneham. - Czy lubił pani córkę? - Kiedy była mała, oboje ją rozpieszczali - odparła pani Hastings po zastanowieniu. - Nie mieli własnych dzieci, stąd to dziwaczne zachowanie. Ale Clemency nie widziała się z nimi od trzech czy czterech lat. Wątpię, żeby utrzymywała kontakty z panią Stoneham. W każdym razie nigdy o tym nie wspominała.