– A tobie sukces uderzył do głowy. Sukces lub alkohol – rzuciła z żartobliwą przyganą. – I jedno, i drugie. Ale nie kłamię. Jesteś naprawdę cudowna. Wiedziała, że tak nie jest, bo co najwyżej można ją było określić jako atrakcyjną. Poruszała się z gracją i miała miłą, choć nieco zbyt kanciastą twarz, która nie poddawała się działaniu czasu. Nikt jednak nie powiedziałby, że jest wspaniała czy seksowna. – Cieszę się, że tak uważasz. – Nie lubisz, jak ci się mówi komplementy, prawda? To pewnie z powodu twojego ojca... – Dlaczego? Tata mówił mi wyłącznie miłe rzeczy. - Masz dobre zęby, Katherine Mary McDowell – zaczęła przedrzeźniać jego sposób mówienia. – Nie masz pojęcia, co to za skarb, dobre kości i zęby. – Zaśmiała się. – Mówił to tak, jakbym była jakąś kobyłą. Znowu się uśmiechnął, a Kate po raz kolejny przypomniała sobie tego chłopaka, w którym kochały się wszystkie dziewczyny z Tulane. – Nie ma co, twój ojciec zawsze umiał znaleźć właściwe słowa... – Oj, tak. – Westchnęła. – Chodź, pomóż mi. Nie leń się. Potrząsnął głową i jeszcze intensywniej zaczął przyglądać się żonie. – Kate – powiedział czule. – Wielu się o ciebie starało, również Luke, http://www.beton-architektoniczny.org.pl nagłe uderzenie gorąca. Przytuliła się do niego. Głaskała go po szerokiej piersi odzianej w niebieski podkoszulek. Gdy się od niego oderwała, nie mogła złapać tchu i kręciło się jej w głowie. Odgarnęła mu włosy opadające na brew. Pocałował ją lekko, a potem każde zajęło się przygotowywaniem śniadania. Żując bekon, Richard włożył chleb do tostera. Laura wyjęła talerze i sztućce. Zastawiła stół dla czterech osób. Dewey wpadał co rano na kawę. Kelly pewnie będzie spała jeszcze przez jakąś godzinę. Richard otworzył lodówkę, żeby wyjąć masło. Gdy ją zamknął, Laura stała absolutnie nieruchomo. Zmarszczył brwi i odwrócił się.
o radę? Oni zawsze potrafili ją oczarować. Podszedł do niej i błagalnie położył rękę na jej ramieniu. - Malindo? - Co? - Malinda ze złością zrzuciła jego rękę. - Chyba mnie nie zrozumiałaś. Sprawdź jednak zbliżał się do niej, naprężała się jak struna. Wiedząc o tym, celowo wmanewrował ją w to sam na 96 JEDNA DLA PIĘCIU sam przy remoncie jej domu. Miał nadzieję, że przebywając z nim więcej, stopniowo, kroczek po kroczku, poczuje się swobodniej. Do pewnego momentu wszystko szło znakomicie. I nagle, kiedy już wydawało mu się, że zniknęły wszystkie bariery, Malinda znowu się wycofała. Dlaczego?, zastanawiał się patrząc na zaostrzony ołówek. Żadna odpowiedź nie przychodziła mu do głowy. Nawet nie bardzo go to zdziwiło. Tylko Malinda mogłaby odpowiedzieć na to pytanie, ale Jack nie był