- Uważasz, że powinienem to zrobić? - szepnął bardziej do siebie niż do niej. - Owszem. - Otworzyła oczy i spojrzała prosto na niego. - Pozwól mi się okazać godną ciebie. Michaił rozważał jej słowa. Eva istotnie na coś mu się przyda. Inne środki zawiodły. Część jego ludzi stale przeczesywała Londyn i Brighton w poszukiwaniu dziewczyny, inni obsadzili drogi do Yorkshire, reszta przez okrągłą dobę miała pod kontrolą dom Westlandów, ale nikt nie trafił na żaden ślad Rebecki. Czyżby ktoś ją ukrył? Może tej przewrotnej kobiecie powiedzie się tam, gdzie jego ludzie sobie nie poradzili? Baronessa znała wiele osób z wyższych sfer, a więc i plotki, z pewnością zaś wiedziała dużo więcej od niego o różnych sekretach. Może się dowie, kto ukrywa Rebeccę, albo przynajmniej trafi na jej ślad. Miał już dosyć szaleńczych, lecz bezowocnych wysiłków. Nie powinien obdarzać tej kobiety zaufaniem. Było to ryzyko, którego w innych okolicznościach nigdy by nie podjął. Ale Rebecca ukrywała się już ponad miesiąc, co go złościło. Poza tym nie musiał mówić Evie wszystkiego, lecz tylko tyle, by naprowadzić ją na trop. Dalej poradzi sobie sama. - Owszem, jest coś, co mogłabyś dla mnie zrobić. - Co takiego? - objęła go za szyję i przyciągnęła ku sobie. - Po śmierci dziadka zostałem opiekunem mojej młodej kuzynki, sieroty, która buntowała się przeciw mnie, bo krewni nie zadbali należycie o jej edukację. Kiedy próbowałem ją okiełznać, uciekła. - Michaił odsunął od siebie Evę i wstał, żeby wyrzucić http://www.abc-budowadomu.edu.pl nakrył ją Krystian, aby ścinane włosy spadały na podłogę, a nie na ubranie klientki. Pokazała im komórkę, odwracając się do nich przodem. – To się nazywa napastowanie! Obrażacie go, nachodzicie… Jestem pewna, że da się coś z tym zrobić, a policjanci będą już wiedzieli co! – najwidoczniej improwizowała. Faceci westchnęli ciężko. - Koledzy, nie chcą nas tu, a my się nie pchamy, gdzie nas nie chcą – oznajmił najwyższy, odkładając czasopismo i wstając z kanapy. Krystian aż odetchnął z ulgą. - Ale zapamiętaj, że strasznie denerwujący jesteś! – rzucił na odchodnym facet w czarnej bluzie. – Ciota – skomentował. Rozdział szósty Książę ma rywala? Krystian uśmiechnął się lekko, przeglądając książki, jakie trzymał na półce Karol.
- Edward! - zawołała Alice. - Ja już zapomniałam, że w tym mundurze potrafisz złamać każde serce. Może byłoby bezpieczniej, gdyby Bella wzięła aspirynę i została w domu. - Spokojna głowa. Lady Isabell da sobie radę, prawda, cherie? - Tak sądzę. - Bez przekonania kiwnęła głową. - Jesteś trochę blada. - Musnął dłonią jej policzek. - Naprawdę źle się czujesz? - To nic poważnego. Alice mówi, że przejażdżka to niezawodne lekarstwo na migrenę. - To prawda. Obiecuję, że wrócisz promienna i kwitnąca. Sprawdź - Miło mi pana znów widzieć, milordzie - powiedziała z sarkazmem. - A więc to ty! Ta dzierlatka spod drzwi Draxingera! Choć wyglądasz dużo lepiej niż wtedy... Rushford oprzytomniał, gdy Becky odwiodła kurek w odpowiedzi na jego pożądliwe spojrzenie. I przypomniał sobie nagle o dobrym wychowaniu. - Ee... przepraszam. - Alec zaraz wróci - odparła chłodno. - I proszę się do mnie zwracać „panno Ward”. - Opuściła pistolet, choć zrobiła to niezwykle powoli. - Po co zakradł się pan tutaj w taki sposób? - Chciałem tylko rzucić okiem na Knighta. - Rush spuścił z tonu. - Mnie pan na to nie nabierze. Dlaczego nie zapowiedział pan swojej wizyty? I co pan tu robi o tak późnej porze? - A pani?